Odciski kończyn dzika, niezależnie od podłoża i szybkości ruchu, są bardzo charakterystyczne ze względu na ślad palców szczątkowych (raciczek lub szpil) (1). Raciczki dzika, w przeciwieństwie do innych zwierząt kopytnych, są stosunkowo duże i znajdują się nisko na kończynie. Ponadto kształt szpil i ich odcisków jest półksiężycowaty, a racice są zawsze otwarte (przypominają literę V). Racica wewnętrzna jest zwykle krótsza od zewnętrznej, co również często widać na tropie. Ślady szpil znajdują się za odciskami opuszek palcowych i przesunięte są lekko na boki. Kształt jednego odcisku podobny jest do trapezu (2). Tropy małych dzików najczęściej mają słabo widoczne ślady szpil, które są jeszcze zbyt małe.
Wielkość odcisków kończyn dzika zależy od jego wieku i płci. Samce (odyńce) są większe i cięższe od samic (loch). Odcisk dojrzałych dzików ma ok. 5-8 cm długości i 4-6 cm szerokości, młodszych - 3-4,5 cm długości i 2,5-4 cm szerokości. Rozróżnienie płci na podstawie wyglądu tropów jest niemożliwe. Można natomiast po wielkości poszczególnych odcisków z dużym przybliżeniem określić wiek zwierzęcia. Ponadto racice młodych dzików są ostrzejsze niż u starszych.
Dzik porusza się różnymi sposobami: stępa, galopem, kłusem, a nawet skokami. Długość kroku młodego zwierzęcia w wolnym chodzie wynosi 40-60 cm, starszych dzików zwiększa się do 50-80 cm. Rozstaw tropów dojrzałych samców ma 10-20 cm, młodych samców - 5-10 cm, a samic - 10-15 cm. W kłusie i stępie tropy składają się z podwójnych odcisków: odcisk kończyny tylnej częściowo zachodzi na odcisk przedniej, a jej szpile trafia ją tuż za odcisk kończyny przedniej (3). Lewe i prawe odciski są ułożone po przeciwnych stronach środkowej linii tropów. Tropy dzika w galopie lub skokach charakteryzują się pojedynczym ułożeniem odcisków poszczególnych kończyn. Kończyny tylne zwierzę stawia lekko skośnie przed śladami przednich. Odciski kończyn przednich znajdują się mniej więcej na środkowej linii tropów, tylne natomiast układają się nieregularnie po obu stronach linii, jeden zwykłe jest lekko wysunięty przed drugi (4).
Tropy lochy - przewodniczki stada (watahy) - zaznaczone na głębokim śniegu są bardzo charakterystyczne. Brzuchem rysuje ona głęboką bruzdę, po której później przesuwają się pozostałe zwierzęta.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz